Co do zasady podatki opłacane przez przedsiębiorcę nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, a więc nie mogą obniżyć kwoty należnego podatku dochodowe. Są jednak nieliczne wyjątki, które warto znać, aby zachować więcej pieniędzy w firmie. Nie wszyscy przedsiębiorcy wiedzą, że w kilku sytuacjach prawo umożliwia zaliczenie podatku do kosztów uzyskania przychodu. W naszym poradniku wymieniamy trzy najczęstsze, z którymi prawdopodobnie masz lub będziesz mieć do czynienia.
Choć przedsiębiorca będący tzw. VAT-owcem ma prawo do odliczania tego podatku od swoich zakupów (czyli de facto płaci kwotę netto), to jednak istnieje cały katalog produktów wykluczonych z takiej operacji. Są to m.in.:
W każdym z tych przypadków przedsiębiorca nie może dokonać bezpośredniego odliczenia podatku VAT. Ma natomiast prawo do zaliczenia tego podatku do kosztów uzyskania przychodu. W takiej sytuacji księguje wydatek w KPiR w kwocie brutto.
Jeśli przedsiębiorca korzysta z prawa do zwolnienia z opłacania podatku VAT (czyli nie jest VAT-owcem), a nabędzie produkt czy usługę obłożoną tym podatkiem, wówczas stanie się on dla niego kosztem uzyskania przychodu. Taki wydatek należy standardowo ująć w KPiR w kwocie brutto.
Uwaga!
Koszt musi mieć bezpośredni związek z prowadzeniem działalności gospodarczej, co podlega sprawdzeniu w trakcie przeprowadzania kontroli w firmie.
Oficjalnie składki na ZUS nie są uznawane za podatek, ale większość przedsiębiorców tak je właśnie traktuje. Warto zatem wiedzieć, że składki społeczne (poza zdrowotną) także mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżyć kwotę należnego podatku dochodowego.
Ciekawostką jest fakt, że składki społeczne można wpisać do KPiR lub bezpośrednio odjąć je od dochodu – będzie to miało znaczenie w przypadku, gdy firma zaliczy stratę w danym roku prowadzenia działalności.
Dodajmy, że koszt uzyskania przychodu stanowi także opłata na Fundusz Pracy ponoszona, którą standardowo ujmuje się w Księdze Przychodów i Rozchodów (nie można jej odjąć od dochodu).