Każdy pracodawca ma obowiązek wysłać swoich pracowników na okresowe badania lekarskie. Co więcej, to po jego stronie leży kwestia dopilnowania, czy pracownik posiada aktualne orzeczenie o braku przeciwwskazań do wykonywania konkretnego zawodu. Jest to oczywiście problematyczne, ale nie da się od tego uciec. Aby usystematyzować Waszą wiedzę przygotowaliśmy zestawienie najważniejszych zasad dotyczących okresowych badań lekarskich pracowników.
Zatrudniając nowego pracownika pracodawca ma obowiązek wysłać go na tzw. badania wstępne. Lekarz oceni wówczas, czy dana osoba może wykonywać powierzone mu obowiązki. Na tego typu badania muszą zostać skierowani także pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowisko pracy oraz osoby przenoszone na stanowisko, na którym mogą wystąpić uciążliwe warunki pracy lub czynniki szkodliwe dla zdrowia.
Ważne!
Badaniom wstępnym nie podlegają osoby, które ponownie podejmują pracę u tego samego pracodawcy na tym samym stanowisku w ciągu 30 dni od momenty rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. To samo dotyczy pracowników podejmujących pracę u innego pracodawcy na identycznym stanowisku w ciągu 30 dni od ustania poprzedniego stosunku pracy, posiadających ważne orzeczenie lekarskie.
Badania okresowe są bardzo ważnym rodzajem badań profilaktycznych, którym podlegają wszystkie osoby zatrudnione na etacie. Obowiązuje one bez względu na rodzaj wykonywanej pracy, w tym jej uciążliwość. Badania okresowe pracownik musi przejść co 2,3,4 lub co 5 lat – jest to zależne od warunków, w jakich pracuje.
Ważne!
Pracodawca ma obowiązek opłacić badania okresowe także pracownikom, z którymi został rozwiązany stosunek pracy w sytuacji, gdy mieli oni kontakt z substancjami rakotwórczymi. Następuje to na wniosek pracownika.
Badania okresowe zawsze z własnej kieszeni opłaca pracodawca. Pracownik udający się do lekarza musi zostać zwolniony z obowiązku wykonywania pracy, ale nie może mu zostać z tego powodu potrącone świadczenie. Dodatkowo, jeśli odbycie badania lekarskiego wiąże się z koniecznością dojazdu do innej miejscowości, wówczas także pracodawca musi opłacić te koszty. Obowiązywać będą w takiej sytuacji przepisy i stawki odnoszące się do podróży służbowych.
To po stronie pracodawcy leży obowiązek dopilnowania, aby pracownik miał ważne badania okresowe. Jeśli ten ich nie wykona z własnej winy, zawsze jest to podstawą do rozwiązania stosunku pracy bez żadnych konsekwencji dla pracodawcy. W rozumieniu prawa brak badań uniemożliwia wykonywania pracy na jakimkolwiek stanowisku.
Warto przy tym pamiętać, że jeśli pracownik chorował dłużej niż 30 dni, wówczas po powrocie do pracy musi ponownie przejść badania. Nie ma jednak obowiązku robić tego na własną rękę – musi otrzymać odpowiednie skierowanie od pracodawcy.
Badania profilaktyczne są zatem podstawowym elementem świadczenia stosunku pracy. Pracodawcy muszą skrupulatnie pilnować tego obowiązku, aby nie narazić się na problemy podczas kontroli Państwowej Inspekcji Pracy lub – odpukać – wypadku.