Pracownicy nie zawsze sumiennie wykonują swoje obowiązki. Jeśli upomnienia ze strony przełożonych nie przynoszą żadnych efektów, pracodawca może podjąć kolejne kroki dyscyplinujące i nałożyć na niesubordynowanego pracownika karę porządkową. Warto jednak wiedzieć, jaki jest tryb stosowania takiej kary. Przeczytasz o tym w naszym poradniku.
Kara porządkowa nie jest zwyczajnym narzędziem do motywowania pracowników. Pracodawca sięga po nią tylko w konkretnych sytuacjach, czyli:
Istnieją trzy podstawowe rodzaje kar porządkowych:
Bardzo ważne jest to, że wbrew różnym mitom pracodawcy nie obowiązuje nakaz stopniowania kar. Oznacza to, że niesubordynowany pracownik może od razu zostać ukarany karą pieniężną bez wcześniejszego upomnienia czy nagany. To do pracodawcy należy ocena skali przewinienia.
Jednak karę pieniężną, jako najdotkliwszy dla pracownika rodzaj nacisku, można nałożyć jedynie w kilku przypadkach. Chodzi o nieprzestrzeganie przepisów BHP lub przepisów przeciwpożarowych, samowolne opuszczenie miejsca pracy, stawienie się w pracy pod wpływem alkoholu lub spożywanie alkoholu w miejscu zatrudnienia.
Kara pieniężna za jedno przewinienie lub za jeden nieusprawiedliwiony dzień nieobecności w pracy, nie może być wyższa niż jednodniowa stawka wynagrodzenia pracownika. Łączna suma kar majątkowych nie może natomiast przekraczać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego do wypłaty (oczywiście bez składek ubezpieczeniowych, zaliczki na podatek dochodowy, potrąceń z tytułu alimentów czy zadłużenia komorniczego).
Kary porządkowe nie mogą być nakładane równocześnie za to samo przewinienie. Pracodawca ma określony czas na nałożenie kary. Są to 2 tygodnie od momentu uzyskania informacji o zachowaniu pracownika, za które można go ukarać.
O fakcie nałożenia kary porządkowej pracownik musi zostać poinformowany pisemnie, ze wskazaniem rodzaju przewinienia. Przepisy przewidują także, że karę uznaje się za niebyłą po roku nienagannej pracy zatrudnionego.